Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

autumni flexu

  • 1 flexus

    [st1]1 [-] flexus, a, um: part. passé de flecto. - [abcl][b]a - courbé, plié, ployé, fléchi, incliné. - [abcl]b - détourné, calmé, apaisé. - [abcl]c - variable, qui a des flexions. - [abcl]d - marqué de l'accent circonflexe.[/b]    - flexi arcus, Virg.: arcs tendus.    - flexum mare, Tac.: mer qui forme un golfe.    - flexi crines, Juv.: cheveux bouclés.    - flexi motus, Cic.: démarche molle.    - flexo in moestitiam ore, Tac.: prenant un air affligé. [st1]2 [-] flexŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - action de ployer, flexion, courbe, courbure, sinuosité. - [abcl]b - tour, biais, détour, circuit. - [abcl]c - changement, variation. - [abcl]d - ton, inflexion (de la voix), accent. - [abcl]e - pente, penchant. - [abcl]f - biais, tour, artifice (du style). - [abcl]g - dérivation, désinence.[/b]    - flexu eludere, Quint. 9, 2, 78: échapper en faisant des détours.    - implicatae flexibus viae, Liv. 32, 4, 4: sentiers sinueux.    - Rhenus modico flexu in occidentem versus, Tac. G. 1: le Rhin faisant un léger détour vers l'occident.    - flexus brumales, Lucr. 5, 640: solstice d'hiver.    - flexus metae, Pers. 3, 63: endroit de la carrière où l'on double la borne.    - flexus rerum publicarum, Cic.: variations de la politique.    - autumni flexu: au déclin de l'automne.    - qui flexus deceat miserationem, Quint. 1, 11, 12: une inflexion de voix qui convienne à la pitié.    - citharoedi plurimis flexibus serviunt, Quint. 1, 12, 3: les joueurs de cithare surveillent les diverses inflexions de leur voix.
    * * *
    [st1]1 [-] flexus, a, um: part. passé de flecto. - [abcl][b]a - courbé, plié, ployé, fléchi, incliné. - [abcl]b - détourné, calmé, apaisé. - [abcl]c - variable, qui a des flexions. - [abcl]d - marqué de l'accent circonflexe.[/b]    - flexi arcus, Virg.: arcs tendus.    - flexum mare, Tac.: mer qui forme un golfe.    - flexi crines, Juv.: cheveux bouclés.    - flexi motus, Cic.: démarche molle.    - flexo in moestitiam ore, Tac.: prenant un air affligé. [st1]2 [-] flexŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - action de ployer, flexion, courbe, courbure, sinuosité. - [abcl]b - tour, biais, détour, circuit. - [abcl]c - changement, variation. - [abcl]d - ton, inflexion (de la voix), accent. - [abcl]e - pente, penchant. - [abcl]f - biais, tour, artifice (du style). - [abcl]g - dérivation, désinence.[/b]    - flexu eludere, Quint. 9, 2, 78: échapper en faisant des détours.    - implicatae flexibus viae, Liv. 32, 4, 4: sentiers sinueux.    - Rhenus modico flexu in occidentem versus, Tac. G. 1: le Rhin faisant un léger détour vers l'occident.    - flexus brumales, Lucr. 5, 640: solstice d'hiver.    - flexus metae, Pers. 3, 63: endroit de la carrière où l'on double la borne.    - flexus rerum publicarum, Cic.: variations de la politique.    - autumni flexu: au déclin de l'automne.    - qui flexus deceat miserationem, Quint. 1, 11, 12: une inflexion de voix qui convienne à la pitié.    - citharoedi plurimis flexibus serviunt, Quint. 1, 12, 3: les joueurs de cithare surveillent les diverses inflexions de leur voix.
    * * *
        Arcus flexos incuruant. Virgil. Courbez.
    \
        Dies in vesperam flexus. Tacit. Tourné, declinant.
    \
        Genu flexum summisit. Ouid. Plié.
    \
        Os in moestitiam flexum. Tacit. Visage portant le semblant d'homme triste, Quand un homme contrefait le marri.
    \
        Flexus sonus. Cic. Son rabbatu.
    \
        Flexa iuxta nasum supercilia. Plin. Panchez, Tournez.
    \
        Flexus, huius flexus. Plaut. Pliement, Destorse, Flechissement, Courbement.
    \
        Flexus aetatis. Cic. Declin, ou Declinement de l'aage.
    \
        Autumni flexus. Tacit. Declinement.
    \
        Suffraginum. Plin. Plieure, Pliement.
    \
        Vocis. Quintil. Changement, Mutation.
    \
        Lunati flexus. Sil. Courbement en facon de croissant.
    \
        In quo flexus est ad iter Arpinas. Cic. Où est le destour pour entrer au chemin qui meine à, etc.

    Dictionarium latinogallicum > flexus

  • 2 flexus

    flexus, ūs, m. (flecto), die Biegung, Krümmung, I) medial, das Sich-Biegen, Sich-Krümmen, Sich-Wenden, die Biegung, Umbiegung, Krümmung, die Wendung, A) im allg.: 1) eig.: a) übh.: cervicis, Ov.: manus, Quint.: oculorum, Sen.: (achlis) nullo suffraginum flexu, nur daß ihm der Hinterbug steif ist, Plin.: flexu redeunte, Quint. – b) die ausbiegende Körperbewegung, Seitenwendung, das Ausweichen, qui cursu parum valent, flexu eludunt, Quint. 9, 2, 78. – c) eine Biegung des Weges, ein Abweg, Seitenweg, Umweg, eo flexu itineris ire iubet, quo Viennam vitarent, Tac.: in quo flexus est ad iter Arpinas, Cic.: flexu Armeniam petunt, Tac.: notis flexibus praecurrit ad alium xystum, Phaedr. – 2) übtr.: a) (als rhet. t. t.) die Modulation der Stimme (durch Halbtöne usw.), fl. vocis, Quint.: qui flexus deceat miserationem, Quint.: citharoedi simul et sono vocis et purimis flexibus serviunt, Quint. – b) die Wendung, die eine Staatsverfassung nimmt, die Modifikation, die sie erleidet, itinera (Verlauf) flexusque rerum publicarum (im Verfassungsleben des Staates), Cic. de rep. 2, 45. – c) (als rhet. t. t.) Plur. flexus, die Abschweifungen vom einfachen Thema (Synon. excursus), haec recta (einfachen Sätze) et in nullos flexus recedentia, Quint. 10, 5, 12. – B) im Zirkus = die Umbiegung, der Bogen, den die Wettfahrenden jedesmal beim Umlenken um das Rennziel ( meta, w. s.) beschreiben mußten, wobei es darauf ankam, welchen Platz man in der Reihe der Wagen durchs Los erhalten hatte, um entweder einen engern, aber gefährlichen od. einen weitern, jedoch gemächlichern Bogen machen zu müssen; u. dav. übtr., a) im allg.: ordo quis datus, aut metae quam mollis flexus, et unde? in welche Reihe gestellt? wie gemach und von wannen des Zieles Umlenkung? (poet. v. dem Streben nach sittlicher Vollkommenheit), Pers. 3, 68. – b) v. dem »Wendepunkt« eines Lebensalters, einer Jahreszeit, in hoc flexu quasi aetatis, auf diesem W. des jugendlichen Alters, Cic. Cael. 75: si infinitus forensium rerum labor... aetatis flexu constitisset = mit dem Höhe- u. Wendepunkt, (mit dem Mittag) des Lebens Stillstand gemacht hätte, Cic. de or. 1, 1. – autumni flexu, da sich schon der H. zum Ende neigte, Tac. hist. 5, 23. – II) passiv, das Gebogen-, Gekrümmtsein, die Biegung, Abbiegung, Umbiegung, Krümmung, Wendung, Windung, im Plur. auch die Krümmen, 1) eig.: capillorum, Quint.: u. so et dociles et centum flexibus apti (capilli), Ov.: flexus fistulae, Cels. – versus flexusque eorum, Wendungen, Quint. – v. den Windungen der Schlange, maximus hic flexu sinuoso Anguis (v. Gestirn), Verg.: u. v. der Muräne, tandem per multos evadit lubrica flexus, Ov. – v. den Windungen, Krümmungen einer Örtl., in aliquo flexu viae, Liv.: in flexu plateae sistere, Prud.: labyrinthei flexus, Catull.: flexus (Plur.) vallium, Liv.: duros introitus habent (aures) multis cum flexibus, Cic.: Ionia a Posideo promunturio flexum inchoans, Mela. – v. Laufe der Gebirge u. Küsten, duo terrae eius velut brachia excurrunt; media flexu modico sinum faciunt, Curt.: grandis litoris flexus grandem insulam includit, Mela: in litore flexus Megybernaeus, Bai, Bucht, Mela. – v. den Krümmungen, Buchten der Flüsse, fluminis ad flexum veniunt, Ov.: Rhenus modico flexu in orientem versus, Tac. – 2) übtr.: a) (als gramm. t. t.) die Beugung, Beugungsform, Quint. 1, 6, 15. – b) (als rhet. t. t.) Plur. flexus, die Wendungen, die der Redner gebraucht, um die Sache zum Vorteil zu drehen, Quint. 5, 13, 2.

    lateinisch-deutsches > flexus

  • 3 flexus

    flexus, ūs, m. (flecto), die Biegung, Krümmung, I) medial, das Sich-Biegen, Sich-Krümmen, Sich- Wenden, die Biegung, Umbiegung, Krümmung, die Wendung, A) im allg.: 1) eig.: a) übh.: cervicis, Ov.: manus, Quint.: oculorum, Sen.: (achlis) nullo suffraginum flexu, nur daß ihm der Hinterbug steif ist, Plin.: flexu redeunte, Quint. – b) die ausbiegende Körperbewegung, Seitenwendung, das Ausweichen, qui cursu parum valent, flexu eludunt, Quint. 9, 2, 78. – c) eine Biegung des Weges, ein Abweg, Seitenweg, Umweg, eo flexu itineris ire iubet, quo Viennam vitarent, Tac.: in quo flexus est ad iter Arpinas, Cic.: flexu Armeniam petunt, Tac.: notis flexibus praecurrit ad alium xystum, Phaedr. – 2) übtr.: a) (als rhet. t. t.) die Modulation der Stimme (durch Halbtöne usw.), fl. vocis, Quint.: qui flexus deceat miserationem, Quint.: citharoedi simul et sono vocis et purimis flexibus serviunt, Quint. – b) die Wendung, die eine Staatsverfassung nimmt, die Modifikation, die sie erleidet, itinera (Verlauf) flexusque rerum publicarum (im Verfassungsleben des Staates), Cic. de rep. 2, 45. – c) (als rhet. t. t.) Plur. flexus, die Abschweifungen vom einfachen Thema (Synon. excursus), haec recta (einfachen Sätze) et in nullos flexus recedentia, Quint. 10, 5, 12. – B) im Zirkus = die Umbiegung, der Bogen, den die Wettfahrenden je-
    ————
    desmal beim Umlenken um das Rennziel ( meta, w. s.) beschreiben mußten, wobei es darauf ankam, welchen Platz man in der Reihe der Wagen durchs Los erhalten hatte, um entweder einen engern, aber gefährlichen od. einen weitern, jedoch gemächlichern Bogen machen zu müssen; u. dav. übtr., a) im allg.: ordo quis datus, aut metae quam mollis flexus, et unde? in welche Reihe gestellt? wie gemach und von wannen des Zieles Umlenkung? (poet. v. dem Streben nach sittlicher Vollkommenheit), Pers. 3, 68. – b) v. dem »Wendepunkt« eines Lebensalters, einer Jahreszeit, in hoc flexu quasi aetatis, auf diesem W. des jugendlichen Alters, Cic. Cael. 75: si infinitus forensium rerum labor... aetatis flexu constitisset = mit dem Höhe- u. Wendepunkt, (mit dem Mittag) des Lebens Stillstand gemacht hätte, Cic. de or. 1, 1. – autumni flexu, da sich schon der H. zum Ende neigte, Tac. hist. 5, 23. – II) passiv, das Gebogen-, Gekrümmtsein, die Biegung, Abbiegung, Umbiegung, Krümmung, Wendung, Windung, im Plur. auch die Krümmen, 1) eig.: capillorum, Quint.: u. so et dociles et centum flexibus apti (capilli), Ov.: flexus fistulae, Cels. – versus flexusque eorum, Wendungen, Quint. – v. den Windungen der Schlange, maximus hic flexu sinuoso Anguis (v. Gestirn), Verg.: u. v. der Muräne, tandem per multos evadit lubrica flexus, Ov. – v. den Windungen, Krümmungen einer Örtl.,
    ————
    in aliquo flexu viae, Liv.: in flexu plateae sistere, Prud.: labyrinthei flexus, Catull.: flexus (Plur.) vallium, Liv.: duros introitus habent (aures) multis cum flexibus, Cic.: Ionia a Posideo promunturio flexum inchoans, Mela. – v. Laufe der Gebirge u. Küsten, duo terrae eius velut brachia excurrunt; media flexu modico sinum faciunt, Curt.: grandis litoris flexus grandem insulam includit, Mela: in litore flexus Megybernaeus, Bai, Bucht, Mela. – v. den Krümmungen, Buchten der Flüsse, fluminis ad flexum veniunt, Ov.: Rhenus modico flexu in orientem versus, Tac. – 2) übtr.: a) (als gramm. t. t.) die Beugung, Beugungsform, Quint. 1, 6, 15. – b) (als rhet. t. t.) Plur. flexus, die Wendungen, die der Redner gebraucht, um die Sache zum Vorteil zu drehen, Quint. 5, 13, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > flexus

  • 4 flexus

    I 1. a, um
    part. pf. к flecto
    2. adj.
    1) изогнутый, гнутый, витой (aes, cornu O); плетёный ( cannae PM)
    flexum mareсм. flecto 1.
    2) курчавый или волнистый ( comae Ap)
    3) дрожащий, вибрирующий ( sonus C)
    II flexus, ūs m. [ flecto ]
    1) изгиб ( fluminis Q); поворот (cervīcis O; viae L); волнистость ( capillorum Q)
    3) оборот, изменение, смена (f. rerum publicarum C)
    f. aetatis C — переход в другой возраст, т. е. переломный возраст, но
    5) переливы, модуляция (f. vocis Q)
    6) грам. изменение формы слова (при спряжении или склонении), флексия Q

    Латинско-русский словарь > flexus

  • 5 fluxus [2]

    2. flūxus, ūs, m. (fluo), das Fließen, I) eig.: aquarum, Quint. 11, 3, 21 zw. (Halm liest cursus): sanguinis, Verblutung, Iustin. 12, 9, 12. – meton., der Fluß, fluxus gravidarum, Blutfluß, Plin. 9, 79: combustae resinae, Plin. 23, 46: olei, Pallad. 11, 10, 1. – II) übtr., a) das Wallende, das Schleppende am Kleide, Tert. de pall. 4. – b) das Zerfließen = die Ausgelassenheit, Augustin. epist. 9, 1 u. 216, 5. – / Tac. hist. 5, 23 jetzt flexu autumni.

    lateinisch-deutsches > fluxus [2]

  • 6 fluxus

    1. flūxus, a, um, PAdi. (fluo), fließend, flüssig, I) eig.: sucus, Plin.: elementa (Ggstz. arida), Apul. – II) übtr.: A) wallend, herniederwallend, fliegend, flatternd, locker, 1) eig.: a) im guten Sinne, amictus, Lucan.: carbasa, Lucr.: crines, Tac. – prägn., v. Pers., m. Genet., fluxi vestium Arsacidae, mit wallenden Gewändern, Apul. flor. 6 in. – b) im üblen Sinne, schlaff herabhängend, schlaff, habena, Liv.: arma, Tac.: cingi fluxiore cincturā (= male cingi), sich so gürten, daß das Gewand nachlässig herabhängt, Suet. – 2) übtr., a) haltlos, wandelbar, schwankend, wankend, gloria, Sall.: fides, die wankende Treue, der Treubruch, Plaut., Sall. u.a. (s. Heräus Tac. hist. 2, 75, 3): auctoritas, Tac. – b) vom Charakter, haltlos, animus, charakterlos, Sall.: animi fluxioris esse, von etwas lockeren Grundsätzen, Suet.: fluxioris fidei (homo), Amm. – m. Genet., fluxa morum gens, Sil. 4, 50. – B) gleichs. zerfließend, zerfallend, verfallend, 1) eig.: murorum aevo fluxa, Tac.: corpora, hinfällige, Tac.: u. so iuvenum corpora, Col. – 2) übtr.: res, zerrüttete, Cic.: mens senio, altersschwacher, kindischer, Tac.: studia inania et fluxa, von vorübergehendem Erfolg, Tac.: omnia fluxa infirmaque esse, Apul. – Archaist. flūctus, Prisc. 9, 52 (ohne Beleg).
    ————————
    2. flūxus, ūs, m. (fluo), das Fließen, I) eig.: aquarum, Quint. 11, 3, 21 zw. (Halm liest cursus): sanguinis, Verblutung, Iustin. 12, 9, 12. – meton., der Fluß, fluxus gravidarum, Blutfluß, Plin. 9, 79: combustae resinae, Plin. 23, 46: olei, Pallad. 11, 10, 1. – II) übtr., a) das Wallende, das Schleppende am Kleide, Tert. de pall. 4. – b) das Zerfließen = die Ausgelassenheit, Augustin. epist. 9, 1 u. 216, 5. – Tac. hist. 5, 23 jetzt flexu autumni.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fluxus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»